வலிக்கு இன்று மருந்தாக-எங்கள்
வாலிக்கு வடிப்போமா ஒருகவிதை
வயல்எலி சேர்த்த நெற்கதிராக-எந்தன்
வாய்சொல் சேருமோ நற்கவியாக
திருச்சியில் உருவான தீக்குச்சி-அது
திருவிளக்கானது தமிழின் உச்சிக்கு
திருவரங்கம் பெற்றெடுத்த பகிரங்கம்-அதன்
திருக்கரங்கள் எப்போதும் கவிசுரக்கும்
பாட்டெழுதி வென்றாயே பத்மஸ்ரீ-உன்
பாட்டாலே பெற்றாயே பலவிசிறி
பாண்டவர் பூமி எழுதிய நீஞானி-இங்கு
மாண்டவர் போதும் எழுந்து வாநீ
முக்காலம் உணர்ந்த முனிவனும்-நீ
”முக்காலா முக்காபில்லா” வார்த்தை
சிக்காமல் போட்டா வித்தகனும்நீ-இங்கு
மாண்டவர் போதும் எழுந்து வாநீ
ஐம்பது ஆண்டுகளாய் எழுதியும்
குறைவேதும் இல்லை உன்பணியில்
ஐந்து தலைமுறைக்காய் எழுதியும்
குறையேதும் இல்லை உன்பணிவில்
கவிபாடும் உன்னழகில் எழில் கொஞ்சும்
உன்கதையே கவியாகும் அதைஎது மிஞ்சும்
உணர்வாலே குளிப்பாட்டி வார்த்தை கொட்டும்
உண்மைக்கவிஞன் என உனைஉலகம் போற்றும்
எங்களிற்காய் கவிபடித்த உன்வதனம்
எம்வாழ்வில் எப்போதும்அது உன்னதம்
எதுகையும் மோனையும் உன்வசம்
இனிஎப்போ காண்போமே உன்னிடம்
இந்த மகா கவிஞனின் ஆன்மா சாந்தியடைய பிரார்த்திப்போம்.
No comments:
Post a Comment