கருணாநிதி

கனிமொழியில் என்றுமே நல்ல கருணை

தன்மொழியில் எப்போதும் இல்லை சுரணை

தனிநாடு மீட்பாராம் சினிமா வர்ணனை

களத்திலே கைவிட்டாரே நம் கர்ணனை

கவிமொழி என்றுமே கைவைந்த கலை

காலத்தை வென்றுமே நிற்கின்ற சிலை

நாசூக்காய் பேசுவதில் அவர்தான் தலை

காசுக்காய் நக்கினாரோ எச்சில் இலை

தமிழ் அண்ணாவின் புகழ்காத்த தம்பி

ஈழத்து அண்ணாவை விழவிட்ட தும்பி

அகிலத்து தமிழர்கள் இருந்தாரே நம்பி

ஆனாலும் அப்பப்போ நீட்டுவாரே கம்பி

திருக்குவளை பெற்றெடுத்த தமிழ்ப் புலமை

திருநீற்றுக்குப் பணியாத திராவிடத் தலைமை

திருப்பணியாலா உனக்குள் என்றுமே இளமை

தீராதபகையானாய் உனக்கேன் இந்த நிலமை

நெஞ்சினில் கொஞ்சமும் இல்லை நீதி

பிறகேன் எழுதினீர் நெஞ்சுக்கு நீதி

நேர்மை தவறிய வஞ்சகச் சாதிநீ

பிறகேன் எழுதினீர் வள்ளுவப் பிரதி

மும்முறை முதலிரவு ஏறிய வீரா

ஐம்முறை முதல்வர் ஆன சூரா

தமிழ்மறை தாங்கிய தஞ்சை தேரா

தமிழ்மனம் பொங்குதே உனக்கு எதிரா

வறுமையில் அறிந்தீரே பணத்தின் அருமை

அதற்காக அள்ளிக் குவித்தென்ன பெருமை

அறத்திற்கு சொன்னீரே ஆயிரம் உவமை

அனைத்துமே உன் அவைக்கு எருமை

வசைபாட மனசின்றி தவிக்குதுஎன் தமிழ்ப்பேனா

வழிபோட மறந்தாயே உன்முகத்தில் உமிழ்ப்பேனா

உன்பெயரை என்பிள்ளைக்கு பெயராய் வைப்பேனா

உனக்காக இனியும் நான் தீக்குளிப்பேனா

உங்கள் நேரத்திற்கு நன்றி,

நட்புடன்,

அ.பகீரதன்

ஏனடி என்னை வெறுக்கிறாய்?

மூலமும் நீயே முதலும் நீயே-என்

உடலும் நீயே உள்ளமும் நீயே

உயிரும் நீயே ஓடும்ரத்தமும் நீயே

ஏனடி என்னை வெறுக்கிறாய்?

வாழ்வும் நீயே வசந்தமும் நீயே-என்

சுவாசமும் நீயே சுகமும் நீயே

சுகவாசமும் நீயே விசுவாசமும் நீயே

ஏனடி என்னை வெறுக்கிறாய்?

தேன்மொழி நீயே தென்றலும் நீயே-என்

தேவையும் நீயே என்தேவதை நீயே

தேவனும் நீயே தீண்டலும் நீயே

ஏனடி என்னை வெறுக்கிறாய்

காதலும் நீயே காலமும் நீயே-என்

சாதலும் நீயே  ஞாலமும் நீயே

ஆயுளும் நீயே தாயவள் நீயே

ஏனடி என்னை வெறுக்கிறாய்

முக்கனி கலந்து சக்கரை பிசைந்து

முகக்கனி மலர்ந்து அகக்கனி குளிர்ந்து

அக்கினி மூட்டி ஆசையைத் திரட்டி

ஆரமுது ஊட்டி அகத்தினில் நுழைந்தாயடி

தேய்நிலவிலே காதல் பார்வையால் வதைத்து

தேனிலே சொற்களை கோர்வையாய் புதைத்து

தேமதுர காதல்மொழியால் மனவிசை அசைத்து

புரிதலை காதலை வாழ்தலை விதைத்தாயடி

கற்றதை மறந்து கற்பனை விதைத்து

பெற்றதை துறந்து பெற்றவளை சிதைத்து

மடியினில் தூங்கி மணிமணியாய் கதைத்து

என்உயிரை உறிஞ்சி உன்உயிரை தந்தாயடி

காதல் என்பது வாலிபத் தவம்

காலம் ஆகியும் வாழும் தடம்

வலித்தாலும் அலுக்காத சுகம்

வாழ்வுத் தேரோடு வருகின்ற வடம்

நன்றி,

நட்புடன்,

அ.பகீரதன்

புதுவருடப் பிறப்பு

ஆரியக் கலண்டரில்

அழியுது ஆண்டொன்று

ஆனந்தக் களிப்பில்

அலையுது திராவிடமனசு

சூரியக்கடவுள் நமக்கு

சூனியமானது எதற்கு

சுதந்திரதாகம் நமக்கு

அனர்த்தமானது எதற்கு

கலப்பதும் வளர்வதும்

காலத்தின் விளைச்சல்

இழப்பதும் முடிதுறப்பதும்

தமிழரின் கல்ச்ஷர்

பாலும் தேனும்

கலப்பது சிறப்பு

பாலும் நீரும்

கலந்தது சிறுமை

ஆரியம் கலந்து

திராவிடம் தேய்ந்தது

யாரிடம் சொல்வது

யார்இனி வெல்வது

போனது போகட்டும்

போர்வாள் ஆகடா

அழிப்பது தீங்கு

அடிமை நீங்கு

உனதழகு தமிழு

உரிமையோடு பழகு

மூலமுண்டு ஆழமுண்டு

காலமுண்டு கற்றுக்கொடு

வாழ்வது நீ

வளர்த்திடு நீதி

வளர்ந்திடு நீடூழி

வளர்த்திடு நீகூடி

கடவுளென்பது உன்னுள்ளம்

கனவுகள்தானே நல்லெண்ணம்

கனவுகள்கலைக்கா போராடு

கடைசிவரைக்கும் நீயாடு

போருக்குப்போகிற குதிரை

பொதிகள்சுமக்கிற கழுதை

குதிரையென்ன கழுதையென்ன

கனவுகள்கலையா வாழ்ந்துவிடு

அமாவாசை இரவென்ன

பௌர்ணமி நிலவென்ன

பாதைகள் வகுத்திடு

பாதத்தை வைத்திடு

நாளையும் உனதாக

இன்று  விதையாகு

இயன்றவரை  உரமாகு

இலக்கை உனதாக்கு

நன்றி.

நட்புடன்,

அ.பகீரதன்

கழுதை-கடவுள்-காமம்(என் விசித்திரக் கற்பனை)

விதியின் விசித்திரம்

வில்லங்க சித்திரம்

கடவுளுக்கும் காமம்

கழுதைமீதும் மோகம்

தேவை என்றானதால்

தேவனும் கீழிறங்கி வந்தார்

காமம் வென்றதால்

கடவுளும் கழுதை யானார்

நீயார் என்றது கழுதை

”நான் கடவுள்”

“ஆணவம்” உனக்கென்றது கழுதை

”அறியாமை” நீயென்றார் கடவுள்

வாய்ப்புக் கிடைத்தால்

”நானும் கடவுள்தான்” கழுதை

வாய்க் கொழுப்புனக்கு

அதிகாரம் செய்தார் கடவுள்

காமப்பார்வை தெளித்து

கையை வைத்தார் கடவுள்

காலால் இடறி

வாலால் அடித்தது கழுதை

விரலை நீட்டி

வித்தைகள் செய்தார் கடவுள்

காதலால் குழைந்து

நெளிந்து கனிந்தது கழுதை

இருவரின் உச்சத்தில்

இறைவன் சுருண்டார்

மீண்டும் நான்ரெடி என்றது கழுதை

சோர்ந்து கிடந்தார் கடவுள்

நானே பெரியவள்

கழுதை போட்டது போடாய்

கடவுள் தலைகுனிந்தார்

பெண்ணவள் பலம் என்றார்

மீண்டும் இயங்கினார்

மீண்டும் தோற்றார்

ஆணவம் கன்மம் மாயை

உணர்த்தி மாயமாய் மறைந்தார்

பத்தே மாதத்தில்

கழுதைக்கு வலித்தது வயிறு

கறுத்த உருவமாய்

வீழ்ந்து அழுதது ஓருயிர்

”மனிதன்” எனப்பெயர் சூட்டி

மாயமாய் மறைந்தார் கடவுள்

”குரங்கு குரங்கு” எனக்கழுதை

திட்டித் தீர்த்தது தன்பிள்ளையை

அப்பா எங்கே?

கேட்டது குரங்கு

மேலே என்று

சொன்னது கழுதை

தந்தையைத் தேடி

மரம் மரமாய் தாவி

சோர்ந்து கீழேயிறங்கி மெல்ல

நிமிர்ந்து கூனி நடந்தது குரங்கு

மீண்டும் கடவுள் வந்தார்

”நீ பொறுப்பில்லாதவன்” என்றது கழுதை

வெறுப்பு விருப்பில்லாதவன்

கடவுள் மழுப்பினார்

அப்பாவை பார்

ஆனந்தமாய் கழுதை சொன்னது

குரங்கு பார்த்தது

உலகம் தெரிந்தது

என்னைபோல் எளிமையாய் வாழ்

கழுதை சொன்னது

என்னைப்போல் பற்றுஅறுத்து வாழ்

பேரோளி கேட்டது

என்னைப்போல் நிகழ்காலத்தில் வாழ்

கழுதை சொன்னது

என்னைப்போல் எதிர்பார்ப்பின்றி வாழ்

பேரொளி கேட்டது

என்னைப்போல் பொறாமை தவிர்

கழுதை சொன்னது

என்னைப்போல் பொறுமை பயில்

பேரொளி கேட்டது

என்னைப்போல் கூட்டாய் வாழ்

கழுதை சொன்னது

என்னைப்போல் தவம் செய்

பேரொளி கேட்டது

என்னைப்போல் இயற்கையை உண்

கழுதை சொன்னது

என்னைப்போல் இயற்கையை காப்பாற்று

பேரொளி கேட்டது

என்னைப்போல் ஏமாந்து போகாதே

கழுதை சொன்னது

என்னைப்போல்  அன்பாய் வாழ்

பேரொளி கேட்டது

குரங்கு சிரித்துச் சொன்னது

உபதேசம் உதவாது

ஆசை ஆணவம் காமம் சுயநலம்

கற்றேன் அதையே உங்களிடமிருந்து பெற்றேன்

”பட்டுத்தெளி மகனே”

கடவுள் சபித்து மறைந்தார்

கழுதை அழுதது

குரங்கு நேராய் நிமிர்ந்து நடந்தான்

நன்றி, நட்புடன்,

அ.பகீரதன்