கார்த்திகைப் பூக்கள்

வலியை மையாக்கி

வலிமையை கையாக்கி

வடிக்கிறேன் கவியொன்று

வடிகிறது கண்ணீர்த்துளியொன்று
 

ஒருகையில் பூவொன்று

மறுகையில் பாவொன்று

விழிமூடி அழுகின்றேன்

வழிதேடி அலைகின்றேன்

தீபமேற்ற யாருமில்லை

தீயாய் எரிகிறது மனம்

பூ தூவ நாதியில்லை

புழுவாய் துடிக்கிறது மனம்

கடவுளுக்கு சமானமான

கார்த்திகைப் பூக்கள் எல்லாம்

காடையரின் காலடியில்
கசங்கிக் கிடப்பதென்ன

கைவிலங்கை உடைத்தெறிந்த

கார்த்திகைப் பூக்கள் எல்லாம்

காலடியில் வீழ்ந்த

காலத்தின் கோலமென்ன

யார்விட்ட சாபமோ

பார்செஞ்ச மோசமோ

கல்லறையெல்லாம் காகத்தின்

கழிப்பறையான கொடுமையென்ன

போருக்குத் துணிந்த புலிகளென்று

பாருக்குத் தெரிந்த பின்னும்

யாருக்குத் தேவையென்று

நோர்வேக்கு தலைசாய்த்தீர்

நேர்வேய் தெரியாத நோர்வே

நேர்மை அவனிடம் நோவேய்

பார்வை பிழையான நோர்வே

பாழாய் போனதே எம்வேய்

இந்தியத் தலையீடு இழுக்கு

எண்பதுகளில் தெரியுமே உமக்கு

ஈழம்தான் இறுதி இலக்கு

எப்படிப் பிசகியதோ உங்கள் கணக்கு

 

உலக மாற்றமென்று

உண்மை தோற்றிடுமோ

உலகப் பொருளாதாரமென்று

உழைப்பு தோற்றிடுமோ

 

எண்ணாடும்சேர்ந்து எண்திசையும்வந்து

ஏறிநின்று அடித்தபோதும்-எழுந்து நின்று

மறத்தமிழன் நாமென்று மார்புதனை கொடுத்தீரே-உமை

மறப்பதென்றால் மறுஜென்மம் வேண்டுமய்யா

விண்ணிலிருந்து கண்ணீரை தாருங்கள்

விடுதலையாய் மீண்டும் வாருங்கள்

மண்ணிலிருந்து மரமாய் நிமிருங்கள்

தமிழருக்கு வரமாய் வாருங்கள்

தமிழினம்....

தவித்துக் கிடக்கிறது

தனித்துக் கிடக்கிறது

செய்வதறியாது

செத்துக்கிடக்கிறது

சேர்ந்தியங்க யாருமில்லை

சேர்ந்தழவே நாதியில்லை

செய்வதற்கு நிறைய உண்டு

செய்வதற்கு யாருண்டு

நெஞ்சை நிமிர்த்திடு மனிதா

நீதி கிடைத்திடும் ஒருநாள்

சத்தியமாய் வாழடா தமிழா

சமத்துவம் வந்திடும் திருநாள்

வாழ்த்துவோம்

வணங்குவோம்

வழிபடுவோம்

வழிசமைப்போம்

நட்புடன்,

அ.பகீரதன்